Een nieuwe hemel, nieuwe aarde,
dat is wat Jij ons hebt beloofd.
Geef, om de droom die wij bewaarden,
ons ’t leven dat de dood nooit dooft.
(Piet Thomas)
Elk jaar opnieuw, als bloeiende chrysanten onze ingetogen begraafplaatsen kleuren, worden wij stil vanbinnen. Wellicht meer dan anders gedenken wij dan de velen die wij beminden en die ons naar de beloofde nieuwe hemel en nieuwe aarde zijn voorgegaan. We dragen ze in ons hart als een kostbaar kleinood, een levende herinnering.
Velen vinden troost als ze, staande voor het graf, de namen van hun dierbaren kunnen lezen en haast fysiek hun nabijheid ervaren. Toch beseffen we dat grafstenen door de tijd verweren en dat namen door regen en wind worden weggewist. Voor zij die geloven, is er echter het rotsvaste vertrouwen dat onze toekomst tijdloos is en dat liefde ons zal omarmen.
(Lees verder onder de foto)
Het is goed dat in vele steden en gemeenten standbeelden werden opgericht voor roemrijke burgers. Maar het imposante standbeeld van Ambiorix in Tongeren of dat van de jonge, bevlogen Albrecht Rodenbach in Roeselare, brengen dan wel hulde aan deze markante figuren, maar ze zijn niet in staat dezelfde piëteitsvolle gevoelens op te wekken als een simpele grafsteen voor een overleden familielid, vriend of goede kennis.
Met twee marmeren gedenkplaten achteraan in de Sint-Rikierskerk worden de namen in herinnering gebracht van heel wat pastoors die eeuwenlang tot op vandaag hun bijdrage leverden in de geschiedenis van onze kerkgemeente. Elk op hun manier, met eigen talenten en gebreken en met inzet van al hun krachten, hebben ze gebouwd aan een gemeenschap van mensen die samen ‘parochie’ vormen. Zij verdienen onze dank en waardering.
(Lees verder onder de foto’s)
Een oplettende lezer zal merken dat er nog een naam ontbreekt. Inderdaad, de naam van pastoor Nikolaas Vanneste is nog niet toegevoegd. Op 10 mei 2018 werd hij plechtig aangesteld als medepastoor in de federatie Bredene-Vuurtoren. Bij de overgang naar de Pastorale Eenheid Galilea op 12 januari 2020 werd hij door de bisschop ook pastoor benoemd, samen met zijn collega Dirk Spanhove. De kerkraad zal zijn naam in de komende tijd zo snel mogelijk op de herinneringsplaat toevoegen.
Vergeten we ook niet de drie gedenkstenen tegenaan de zuidgevel van de kerk bevestigd. Ze noemen de priesters die sinds halfweg de 19e eeuw tot begin 20e eeuw in onze parochie overleden zijn. Het betreft Edward-Joseph D’Haene (1859-1882), Emilius Sengier (1882-1890) en Julianus Vermeersch (1897-1907). Deze gedachtenisplaten vermelden telkens de belangrijkste verdiensten van de betrokken priesters. Wat niet vermeld wordt, is het vele werk dat verborgen bleef en dat mensen troostte of gelukkig heeft gemaakt. Het is goed bij de hoogdagen van Allerheiligen en Allerzielen daar ook even bij stil te staan.
(Tekst en foto’s: Gilbert Vanleenhove)
