Directeurs Onze-Lieve-Vrouwecollege Vuurtorenwijk nemen afscheid

Directeurs Onze-Lieve-Vrouwecollege Vuurtorenwijk nemen afscheid

14 augustus 2018 Uit Door decaproen@hotmail.com

Het was al een tijdje geweten dat de beide (deeltijdse) directeurs van het College op de Vuurtorenwijk vanaf september een andere weg op zouden gaan. Kort voor het begin van de grote vakantie raakte bekend dat Stijn Vanassche, directeur in de Vrije Basisschool te Lombardsijde, vanaf september de leiding van de school op de Vuurtoren zou overnemen. Tijd dus voor een gesprekje met Piet Soete en Greet Aspeslagh.

Toen Piet Soete in 2004 directeur werd op de Vuurtorenwijk kon hij al terugblikken op een gevarieerde carrière. Hij startte zijn onderwijsloopbaan in 1981 in het derde leerjaar in het Onze-Lieve-Vrouwecollege van de Aartshertoginnestraat. Daarna stond hij 10 jaar voor het bord in het eerste leerjaar , gevolgd door nog eens 10 jaar in het vierde leerjaar. In 2000 stapte hij tijdelijk uit het onderwijs. Niet om op zijn lauweren te gaan rusten.

Piet Soete: “Samen met Johan Verstreken richtte ik een productiehuis op waarmee we Hopla, een televisie-animatiereeks voor peuters, geproduceerd hebben. Ik heb daar de scenario’s geschreven voor alle 105 afleveringen en ook alle muziek gecomponeerd.”

Na een tweetal jaar begon de onderwijsmicrobe toch weer een beetje te kriebelen. Hij bleef halftijds werken voor het productiehuis en ging de andere helft aan de slag als pedagogisch-didactisch ICT-coördinator voor alle collegeschoIen. Dat bleef hij tot hij in 2004 aangesteld werd tot directeur op de Vuurtorenwijk.

Greet Aspeslagh

De carrière van Greet Aspeslagh verliep heel wat gelijkmatiger. Zij werd kleuterleidster op de Vuurtorenwijk op 1 september 1983 en ze bleef met de kleutertjes werken tot 2014. In die periode van ruim 30 jaar heeft ze niet minder dan vier directeurs ‘versleten’… tot ze in 2014 zelf halftijds directeur werd.

Greet Aspeslagh: “Het is nooit mijn bedoeling geweest om de directeursfunctie voltijds op mij te nemen. Nu Piet afscheid neemt van de school geef ik de fakkel door aan de nieuwe directeur die ook zijn uiterste best zal doen om met de beste zorgen de school te leiden.”

Twee halftijds werkende directeurs in een school, is dat niet vergelijkbaar met twee kapiteins op één schip? Is dat niet vragen om moeilijkheden?

Greet Aspeslagh: “Neen, zeker niet. Om te kunnen samenwerken in deze functie is eenzelfde visie en ingesteldheid nodig. Daaraan ontbrak het ons zeker niet. We hebben de voorbije 4 jaren in een ideale sfeer samengewerkt, met vertrouwen naar elkaar.”

Piet Soete bevestigt dat volmondig: “Vanaf dag één tot heden hebben Greet en ik echt goed samengewerkt. Ik ben Greet daar dan ook heeI dankbaar voor, zij was een schitterende coIIega-directeur.”

GEEN ZWART GAT

Op welke mooie herinneringen aan de voorbije jaren blikken zij graag: terug?

Greet Aspeslagh: “Het aanvaard worden door de collega’s, de mooie momenten met de mensen van het oudercomité, de jovialiteit van de ouders  de medewerking van heel wat mensen, al die ervaringen maken dat ik met veel dankbaarheid terugkijkt op de voorbije periode.”

Piet Soete: “Ik kijk met trots terug, niet zomaar op mijn loopbaan als directeur, maar wel op het voorrecht leiding gegeven te hebben aan een groep heerlijke, fantastische mensen. Ik draag hen echt heel hoog in het vaandel en diep in mijn hart. En wie ik zeker ook niet mag vergeten zijn Henk D’haenens, de voorzitter van het oudercomité, en pastoor Dirk. Gedurende de 14 jaar waarin ik directeur was op de Vuurtorenwijk betekenden al deze mensen een grote meerwaarde, niet alleen voor de school, maar vooral ook voor mezelf.”

En wat brengt nu de toekomst? Wacht hen het beruchte zwarte gat?

Greet Aspeslagh: “Beslist niet, ik ben immers nog niet aan pensioen toe. Ik hoop nog enkele jaren in een even goede sfeer in het College op de Vuurtoren te kunnen verder werken in een nieuwe functie. Vanaf volgend schooljaar neem ik de kleuterzorg voor mijn rekening. In mijn functie als directeur werkte ik immers, samen met het kleuterteam, een visie op zorg uit. Ik ben blij dat ik dit nu ook voor een stuk zal kunnen uitvoeren.”

Piet Soete: “Zwarte gat? Dat staat niet in mijn woordenboek! Ik ga ook nog niet met pensioen – ik heb nog een drietal jaren te gaan – maar stap straks nog in een nieuwe uitdaging. Dat houdt het leven uitdagend en boeiend. Trouwens, ik heb mij nog nooit verveeld. Ik ging bijna 30 jaar samen met mijn beste vriend Dirk Loncke rond met een goochelshow voor kinderen. Daarnaast was ik ook zes jaar publieksopwarmer bij de VRT en zong en speelde ik ook nog piano in enkele orkestjes. Vandaag is, naast mijn gezin, muziek nog steeds heel belangrijk in mijn leven. Zo zing ik in Septem Viri (een vocaal ensemble met 8 mannenstemmen), treed ik op met het muziektheater “Crème au beurre” en ben ik onlangs gestart met een tournee “In het spoor van Toon”, waarin ik samen met Bart Verhelle en Arnold Sercu een muzikale reis maak door het leven van Toon Hermans en zijn tijdgenoten.”

Verveling zal er dus voor geen van beiden bij zijn. 
(Leo Coulier)