‘Kies het leven’ is mijn motto

Bjorge Galle 20 jaar priester

Af en toe verschijnt hij wel eens in het ‘kerk’beeld. Priester Bjorge Galle, geboren in Izegem en via omwegen beland in ons Breininge, waar hij een knus appartementje bewoont in de Duinenwijk. Een duiveltje-doet-al, godsdienstleerkracht en graadcoördinator in Petrus & Paulus Campus West Oostende – zeg maar ’t VTI – maar bovenal priester en dit al 20 jaar lang. Hij werd gewijd op 9 september 2000. Dit jubileum was voor ons de aanleiding om hem even in de kijker te zetten. Op de vragen die we stelden, kwamen volgende inspirerende woorden.

‘Sterren komen, sterren gaan.
Alleen Elvis blijft bestaan.’

Graag als start enkele zinnen uit dit wondermooie lied ‘Mia’ van Luc De Vos zaliger. De nagel op de kop geslagen. Iedereen mag af en toe een ster zijn. Maar vergeet niet dat je als kind van God, komt en gaat en alleen Elvis – of beter – de liefdevolle Vader blijft bestaan.

‘Kies het leven’
Zo klonk het als het gelovig doorspekte levensmotto op mijn priesterwijding. Twintig jaar later en heel wat krullen minder blijft dit motto het kloppend hart van mezelf als priester. Op de eerste plaats is dankbaarheid aan de orde. Dank aan mijn lieve familie, broeders en zusters in Christus, toffe collega’s en vele vrienden en vooral een dikke merci aan God, Maria en Jezus, geïnspireerd door de Heilige Geest. Dank dat jullie me in die 20 jaar nooit in de steek lieten. Dit benadrukken is weten dat ‘priester zijn’ gebeurt met vallen en opstaan. Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat ook ik enkele moeilijke jaren kende. En nee, dit had helemaal niets te maken met de terugval van het aantal roepingen of met het soms omstreden celibaat, alhoewel de kinderwens er zeker wel was. Het was eerder de ervaring van een jongeman die volwassen werd en soms wat teveel hooi op zijn vork nam. Maar is dit niet zo bij iedereen die uitdagingen aangaat in zijn leven? Gelukkig was daar Pierre Clinquart, priester-leraar aan het VTI in Roeselare die voor mij een groot voorbeeld is. Inspirerende figuren nemen je mee graag om samen met Jezus op tocht te gaan.

Een vreugdevolle ervaring
In het begin was er vooral de schrik voor het parochiegebeuren. Er komt zoveel op je af. Ik ervaarde een zekere stress bij de eerste zondagvieringen, huwelijken, begrafenissen of dopen. Na verloop van tijd werd dit gelukkig anders. Nu herleef ik als priester als ik in Bredene dienst mag doen. Zelfs tot vier keer in het weekend. Telkens anders, maar zo inspirerend. Bredene heeft ‘toffe’ gelovigen en gedreven medewerkers in de pastorale eenheid. Een vreugdevolle ervaring. Maar natuurlijk even vreugdevol buiten Bredene, dat spreekt vanzelf.

Op weg met jongeren
“Is het dan nog nodig om als priester in het onderwijs te staan?” “JA!”, onderwijs was altijd mijn ding. Maar let op, de ‘JA’ wordt geroepen met heel veel respect voor alle andere facetten van het ‘priester zijn’. Ik ben enorm gedreven om met jongeren te werken. ‘De jeugd van tegenwoordig’ hoor je dikwijls zeggen. Inderdaad, ze zijn tegenwoordig. En dat met hun eigen overtuigingen. Zit er in die overtuigingen nog een doorleefd geloof? Zeker! Het is fantastisch om met hen op stap te gaan. In iedere ontmoeting vind je iets van Jezus terug. Een christen, een moslim, een boeddhist, een overtuigde ‘anti-kerk’ denker,… allen hebben ze iets te bieden wat waardevol is. En bij deze even lof voor alle mensen van de geloofsgemeenschap van Bredene samen met priester Dirk, priester Nikolaas, diaken Rudy en de vele medewerkers. Het mag gezegd worden, de jonge gasten zijn content van wie jullie zijn. En deze informatie komt rechtstreeks van de bron.

Niet ‘ik’ maar ‘wij’
‘Kies het leven en de dood stel ik u voor, de zegen en de vloek; kies dan het leven, opdat gij leeft, gij en uw nageslacht.’ (Deut. 30:19) is een prachtig motto om naar te leven. In de kerk van vandaag is dit de uitdaging die op de eerste plaats mag staan. Wat kan het leven mooi zijn, als we met wederzijds respect bouwen aan Gods Koninkrijk. Nu even in de ik-vorm, wat nu al de haren op mijn armen doet rechtkomen. Een ‘ik’ mag er zijn, maar als priester ga je beter op in een ‘wij’.

Ambitie
Op de vraag naar mijn toekomstplannen, zie ik mezelf nog een eind in het onderwijs. Ik jeune me er, verdomme, sorry voor de gezonde vloek. Ik kan gerust nog wat rijpen in de onderwijswereld om mij dan later volledig te kunnen innestelen in het parochiegebeuren. Opgenomen worden in de pastorale eenheid Galilea Bredene-Vuurtoren is alvast een heel lekker stuk van een prachtige taart.

Altijd willen doen maar nog niet gedaan?
Ik volg hierbij de huidige filosofie in Coronatijd. Niet teveel vooruit plannen. Maar stiekem zou ik wel graag motor willen leren rijden.

Passie
Ik ben gepassioneerd bezig met muziek. Wat mijn lievelingslied is? Disturbed met ‘The sound of silence’ Voilà! Veel luistergenot!

Verbonden in gebed
Priester Bjorge