Op bezoek bij kunstenaars: Jackie Catternan en Nicole Sanders
In de Dorpsstraat in Bredene kan je het vermoeden als je aan het raam staat. Er liggen enkele kleine werkjes in keramiek met een vriendelijke uitnodiging om binnen te komen als je ze mooi vindt en meer wilt zien. En vriendelijk is inderdaad de ontvangst als je gast bent in dit huis. Een gesprek met het kunstenaarskoppel Jackie Catternan en Nicole Sanders.
Kan je de lezers vertellen welke kunsten jullie beoefenen ?
Nicole: Je kan ons wel duizendpoten noemen. Jackie is muzikant en speelt gitaar en daarnaast schildert hij ook. Ikzelf heb een naaiatelier boven, ik zing heel graag, waaronder in het Sint-Rikierskoor hier ter plaatse, maar ook in een band. Daarnaast teken en schilder ik, en ik maak ook keramiek. En soms combineer ik de verschillende kunsten in één werk.
Is er een verschil in jullie stijl?
Jackie: Ik ben iemand die in mijn werken graag het oude ambacht van de schilder in ere hou. Ik ga op zoek naar de oude technieken. Ik leerde trouwens schilderen zoals het vroeger was, bij een meester die mij als een leerling aanvaardde. Ik probeerde de academie, maar dat was niet wat ik zocht. Nicole is eerder intuïtief in haar aanpak, zij schildert haar gevoelens uit en probeert zo contact te leggen met wie haar werken bekijkt.
Zijn er gelijkenissen?
Jackie: We zijn allebei heel natuurlijk ingesteld, we willen verbonden leven met de natuur, dat is goed voor een mens. Wat mensen generaties terug al wisten, wordt nu vaak herontdekt omdat de wetenschap het herbevestigd. Neem nu bosbaden, dat is een poos bewust wandelen in het bos. Dat is nu terug in doordat het in de media komt, maar ieder mens die in een bos wandelt heeft daar deugd van. Wij leggen die natuurlijke accenten. Soms doen wij dat door mytische figuren zoals elfen te schilderen. Ook zijn wij beiden spirituele mensen. Wij zijn niet zozeer godsdienstige mensen, maar wel spiritueel. Nicole benoemt dat met energieën die leven in de mens.
Kun je eens een ervaring vertellen waar dat spirituele naar voor komt?
Jackie: Een man kwam hier eens op bezoek klom de trap op en daar hangt een werk waarin licht en donker een rol spelen. Hij komt een beetje buiten adem boven en ziet dat werk. Wij zien dat hij nog meer naar adem moet happen en serieus onwel wordt. Na een tijdje komt hij er bovenop en vertelt dat hij ooit een bijna-dood-ervaring had en dat het schilderij precies was wat hij op dat moment ervaren had. Dat was een sterk moment voor ons allemaal. We zagen er bevestiging in dat je met schilderijen zo’n ervaringen kan oproepen.
Hoe hebben jullie de kriebel gekregen om kunstenaar te worden?
Nicole: Ikzelf had eigenlijk al als jongere de kunst in mij. Ik teken al van jongsaf. Mensen zeiden me toen al: je moet kunstonderwijs volgen. Maar dat was toen niet zo goed om een job te vinden, dus heb ik dit niet gedaan. Ik vervreemde dus een stuk van mezelf. Na enkele moeilijke momenten in mijn leven was het nodig terug connectie te vinden met mezelf. Toen begon ik weer met kunst en volgde academie. Onlangs ben ik ook weer begonnen met een naaiatelier waar ik persoonlijk mensen wil leren hoe te naaien. Voor Jackie ligt het een beetje anders. Hij was thuis van zijn werk door omstandigheden en had zo meer tijd. Hij ging op zoek en kwam zo bij de schilderkunst terecht.
Kunnen jullie vertellen hoe kunst in jullie relatie werkt? Stimuleren jullie elkaar? Keuren jullie elkaars werk?
Jackie: Het is niet zo dat we elkaars werk pas zien als het af is. Het is tijdens het proces van het maken dat onze kunstwerken in wording in elkaars zichtveld passeren. Dan geven we elkaar feedback. Soms over de kleurkeuze, of een detail dat misschien anders kan.
Nicole: Soms vragen we ook om raad hoe iets best aan te pakken. Onze aanpak verschilt trouwens. Jackie heeft een idee en gaat dan er op studeren hoe het uit te voeren. Ik heb alles in mijn hoofd en probeer het zo naar buiten te laten komen.
Hoe kunnen mensen jullie werk leren kennen?
Jackie: Het beste is dat mensen de werken echt kunnen zien. Initiatieven als Buren bij kunstenaars helpen daar heel goed bij. Soms kunnen we ook een expositie houden, bvb. hier in De Fakkel in Bredene. In een galerij lukt het niet zo goed, omdat de prijzen hiervoor erg duur zijn. Je kan het best met andere collega’s kunstenaars iets organiseren.
Nicole: We deden zo al mee met de Roderickroute in Oudenburg en nu willen we ook meedoen met Art for Love in Bredene. Het zijn initiatieven waarbij kunstenaars elkaar stimuleren en steunen. Dat is wel nodig. Ook op sociale media zijn we aanwezig, maar je moet wel toegang krijgen van ons, het is niet zomaar publiek.
Wat zijn jullie plannen? Hebben jullie projecten in de toekomst?
Nicole: We hebben samen een nieuwe expositie gepland, dat is in Koekelare volgend jaar. En we willen graag ook mensen leren schilderen en tekenen. Ook voor het leren kleren maken willen we een extra inspanning doen. Mensen krijgen hier individuele begeleiding om het zo goed mogelijk te leren. Tenslotte droom ik ervan om een eigen kledinglijn te maken.
Jackie en Nicole, bedankt voor de goede ontvangst en veel geluk!
(Nikolaas Vanneste)