“Ik ben als mama een leeuwin voor mijn welpje”

“Ik ben als mama een leeuwin voor mijn welpje”

5 mei 2021 Uit Door decaproen@hotmail.com

EEN MOEDER AAN HET WOORD
“Ik ben als mama een leeuwin voor mijn welpje”

Moederdag wordt traditioneel gevierd op de tweede zondag in mei. In sommige streken in België gebeurt het ook dat moeders op 15 augustus – Maria Tenhemelopneming – in de bloemetjes gezet worden. Vaak weerspiegelt het feest onmiskenbaar een traditionele opvatting van de moederrol, die door de commercie levend wordt gehouden. Wij zien het dan weer als een gelegenheid om onze oprechte gevoelens van dankbaarheid en genegenheid ten opzichte van alle moeders te uiten, en niet zomaar als een ‘zoethoudertje voor het hele jaar’.

Elke moeder droomt van een ideaal gezinnetje waarin de kinderen veilig kunnen groot gebracht worden. Maar het moeder-zijn is soms ook een hobbelig pad… We hadden een babbel met Elke, mama van een flinke dochter Enya, over hoe zij haar rol als moeder ervaart.

Inzet voor de medemens
Elke is 44 jaar en heeft een dochter van bijna 15. Zij is psychiatrisch- en sociaal verpleegkundige, maar is door omstandigheden al een tijdje arbeidsongeschikt. Toch zit ze niet stil. Ze zet haar kennis en kunde in als vrijwilliger en ondervoorzitter van Welzijnsschakel De Caproen. “Dit is een intense job, maar de inzet voor mensen in kwetsbare posities werd me met de paplepel ingegeven. De energie om dit vol te houden haal ik uit de mensen rondom mij”, steekt Elke van wal. “Ook kinderen en jongeren draag ik in mijn hart. Zo ben ik als tochtgenoot betrokken bij de vormselwerking.”

Warm gezin
“Ik groeide, samen met mijn drie broers en zus, op in een warm gezin. Mama werkte eerst als kinderverzorgster, maar gaf haar job op toen ik – samen met mijn tweelingbroer – geboren werd om zich voltijds aan het huishouden te wijden. Zij nam ook de zorg voor opa, die drie jaar bij ons inwoonde, op zich en ging pas nadien terug buitenshuis werken. Ik zie haar, samen met papa, als ‘hoeder’ van ons gezin. Tot op vandaag waakt zij als een ‘moederkloek’ over haar kinderen en 19 kleinkinderen.”

Het oergevoel
“Dit warme gezinsgevoel had ik voor ogen toen ik huwde en zwanger raakte. Ik genoot vanaf het eerste moment van de zwangerschap. De geboorte van Enya was een magisch moment. Ik vergeet het eerste oogcontact niet waarbij ik dacht: ‘Kindje, wij zijn elkaar eerder al tegengekomen’. Zo voelde het ook echt. Mama zijn is een oergevoel. Heel krachtig en intens. Op dat moment denk je er niet aan dat de droom die je hebt wel eens uit elkaar kan spatten.”

Niet opgeven
“Op een bepaald moment zijn er ernstige problemen ontstaan in de relatie en na dit jaren te hebben volgehouden, besloot ik te scheiden. Het co-ouderschap verliep moeizaam. Maar ik wou niet opgeven. Ik wou voor mijn gezin vechten. Dit heeft al deze jaren zijn tol geëist. Tot op vandaag draag ik de gevolgen hiervan mee. Mijn huwelijk heeft mij veranderd als vrouw, maar des te meer ben ik als moeder een leeuwin voor mijn welpje. We geraken er samen stilaan uit. We vonden een eigen stekje, een veilige haven. De eerste jaren als alleenstaande moeder waren enerzijds overleven, anderzijds bood het me rust en vertrouwen te zien dat Enya stilaan terug op haar plooi kwam. Zij is ondertussen uitgegroeid tot een jongedame die stilaan haar vleugels uitslaat maar steeds weet terug te keren naar het warme en veilige nest bij mama en – ondertussen – pluspapa Stijn.”

Zware taak
“Als alleenstaande en uit-huis-werkende moeder sta je voor een enorme opgave. De combinatie is een hele klus als je er alleen voor staat. Als thuisverpleegkundige had ik ongeregelde uren en dit was voor mij, maar ook voor Enya, heel zwaar. Na enkele jaren had ik een burn-out en kreeg ik ontslag om medische redenen. Toch kon ik ook dit ombuigen tot iets positiefs. Ik startte een opleiding tot sociaal verpleegkundige, een droom die tijdens het huwelijk niet kon verwezenlijkt worden. Ook dit had een impact op het moeder-zijn maar had als gevolg dat Enya heel veel zelfredzaamheid opgebouwd heeft op jonge leeftijd. Het heeft de band tussen ons zeker versterkt. Gelukkig had ik in deze periode ook steun van mijn ouders die me hielpen waar het kon.”

Kruisje voor het slapengaan
“Ik geef Enya de mogelijkheid om in alle veiligheid en vertrouwen alles te kunnen delen wat ze kwijt wil. Er zijn geen taboes. Ze heeft een diepe gevoelswereld en een heel sterk rechtvaardigheidsgevoel. De verwerking van wat haar geraakt heeft in haar kinderjaren verloopt heel moeilijk, maar ik reik haar alle kansen aan om vooral ook de lichtpuntjes te zien. Zo gaan we vaak wandelen waarbij we één worden met de natuur. Ook in het maken van kunstwerkjes kan ze veel kwijt. ’s Avonds eindigt de dag steevast met een kruisje op haar voorhoofd. Het geeft haar rust en veiligheid.”

Hechte band
“Nu de co-ouderschap regeling is opgegeven, zijn we beiden tot rust gekomen. De verschillende gezinssituaties waarmee Enya geconfronteerd werd, vergden telkens opnieuw een hele aanpassing voor haar: het leven met een mama en papa, het leven met een mama alleen en nu een nieuw samengesteld gezin met mijn verloofde Stijn. Het idee van een pluspapa was voor haar best even wennen, al was het maar om te ervaren dat een man in huis niet noodzakelijk een bedreiging hoeft te vormen. Het gevoel van rust en veiligheid dat ze bij mij vindt, is vooral heel belangrijk. Ik mag zeggen dat er een hechte band is tussen moeder en dochter. Mijn manier van opvoeden wil ze graag als voorbeeld nemen voor hoe ze zelf haar kinderen zou willen grootbrengen. Het doet me goed te ervaren dat Enya vandaag ook gewoon puber kan zijn. Ik hou zielsveel van mijn dochter en ben trots op haar!”, wil een fiere mama op het eind nog kwijt.

Dankjewel, Elke, voor je openhartigheid. We wensen jou, maar ook alle andere mama’s, zondag alvast een fijne dag.

Moeder zijn…

Het is een stukje van de schepping
in je handen krijgen,
een parel uit Gods hand
met je zorg omringen;

het is aanvaarden
en ontvankelijk zijn.
Niet lachen om een kindertraan
en woorden in je hart bewaren.

Moeder zijn is liefhebben,
geloven in het leven;
antwoorden op vele vragen,
dromen raden.

Moeder zijn is bewonderen,
begeesteren, zien groeien.
Moeder zijn is eerbiedigen, niet kwetsen,
niet alles willen weten,
veel zien en nog meer zwijgen.

Moeder zijn is vertrouwen op de toekomst,
kijken naar de verte,
jong heimwee kunnen verbergen.

Hartelijke gelukwensen aan alle moeders!

Elke behaalde als alleenstaande mama ondertussen haar bachelor sociaal verpleegkundige (c) eigen foto