Inspiratiereis naar Lourdes, een beklijvende gebeurtenis
‘Geen klassieke bedevaart maar een cocktail van Lourdes-ingrediënten vermengd met een OKRA-touch!’ zo had OKRA-nationaal haar leden warm gemaakt om van 18 tot 24 mei deel te nemen aan deze inspiratiereis. Ook vanuit Bredene trokken een 8-tal leden mee. We nodigden Jo Vercruyce, Micheline Cordier en Roger De Rooze uit op de koffie voor een fijne terugblik.
Zowel Jo als Roger hadden goeie herinneringen overgehouden aan een vorige Lourdestrip, voor Micheline was het de eerste keer. “Mijn mama had in tijden van corona een bon van de Vrienden van Lourdes gewonnen. Aangezien zij (en ook mijn zus) al in Lourdes geweest waren zouden mijn man en ik in haar plaats gaan. Maar het lot besliste er anders over. Mijn mama stierf eind januari 2022. Erwin nog geen drie maanden later. Even viel het leven stil. Ik heb een verschrikkelijk jaar achter de rug. Ik ben blij dat ik nu de stap gezet heb. Deze reis is dan ook opgedragen aan mijn mama en echtgenoot. Ik heb alles zonder vooroordelen op me laten afkomen. Het samen op stap gaan met anderen heeft me deugd gedaan vooral door de verbondenheid die ik voelde. Ik heb ook nieuwe mensen leren kennen. Toch had ik het even moeilijk om alleen terug thuis te komen.”
Als thema voor de Lourdesreis had OKRA-nationaal gekozen voor ’Asjeblieft!’ Kinderen leren het te gebruiken als een toverwoordje als ze iets vragen. Maar er zit zoveel meer in. In Lourdes nam Bernadette het woordje vaak in de mond. ‘Asjeblieft, help me… ik heb je nodig’ bad ze tot Maria. Zij zorgde haar hele leven voor broze en zieke mensen. ‘Asjeblieft, wat kan ik voor je doen!’ Ze was een gewoon meisje, een religieuze. Ze wás er voor anderen. ‘Alsjeblieft, hier ben ik!’
De deelnemers lieten zich eerst en vooral onderdompelen in de sfeer van Lourdes en haar heiligdom. Elke dag was er wel een viering waar ze konden aan deelnemen: een openings-en bevrijdingsviering, de viering aan de grot en de zendingsviering waarbij het thema telkens als rode draad doorheen liep. Er was de internationale viering in de ondergrondse basiliek. Men kon daarnaast deelnemen aan verschillende kruiswegen. Hoogtepunt was ongetwijfeld de Mariaprocessie met brandende kaars in de hand.
Roger: “De sfeer die je opsnuift in het heiligdom blijft wel plakken. Ondanks het feit dat er zeer veel volk is heerst er toch een serene sfeer. Dat er zeer veel volk was mochten we ondervinden tijdens de kaarsjesprocessie. De eersten kwamen reeds toe terwijl anderen nog moesten vertrekken. Ik was ook verwonderd zoveel jongeren te zien. Zij zetten zich o.a. in voor het op weg gaan met de zieken. De grote kruisweg vond ik indrukwekkend.”
De Lourdesreis bezorgde Micheline enkele momenten om te koesteren: “Ik had me vóór de reis opgegeven als koorlid en heb in alle vieringen meegezongen behalve in de internationale viering waar we met enkele koorleden, buiten de wil van OKRA, niet meer mochten plaats nemen in het koorgedeelte. Ik, en de andere koorleden, waren natuurlijk op dat moment een beetje ontgoocheld. In elk geval was het samen zingen in de ondergrondse Pius X-basiliek met mensen van alle nationaliteiten voor mij een moment om te koesteren.”
Ook Jo is met blijde moed teruggekeerd: “Ik heb genoten van de groepsgeest en van het groepje uit Bredene. En belangrijker nog, ik heb mijn spirituele batterijen kunnen opladen! Maar ook fysiek zijn we goed aan onze trekken gekomen. De stappenteller draaide op volle toeren!”
Wie wou kon immers verder proeven van Lourdes en zich elke dag laten verleiden door een of andere extra activiteit. Zo namen ze met het groepjes deel aan enkele (halve) daguitstappen en bezochten Gavarnie en Pont d’Espagne, de Pic du Jer en andere bezienswaardigheden. Voor wie het wat rustiger aan wilde doen waren er gezelschapsspelen en Kubben in deze mooie en inspirerende omgeving.
Een ander moment om nooit te vergeten was voor Micheline het feit dat zij mocht voorlezen tijdens de Mariale processie. “Mijn mama, die Maria heet, zou op 20 mei 90 jaar geworden zijn. Tijdens de ‘kaarsjesprocessie’ op zondagavond 21 mei mocht ik voor duizenden mensen bij het 5e mysterie van de rozenkrans het Weesgegroet voorbidden. Dit was voor mij een onvergetelijk moment. Ondanks het vele volk, bracht het mij ergens wel tot rust.”
“We waren zo fier op haar, zo sterk en krachtig als ze daar stond. We hebben ook goed voor elkaar gezorgd. Zo heb ik me wat ontfermd over een andere dame in het gezelschap die wat ontredderd bij haar hotelkamer stond. ‘Asjeblieft, wat kan ik voor je doen?’ Aan de grot hebben we Maria gevraagd te luisteren naar onze intenties en die van anderen. En uiteraard hebben we ook voor wie niet mee was een kaarsje gebrand”, lacht Jo.
En Roger vult aan: “Naar goeie traditie brachten wij ook een kaars mee die we ter plaatse kopen steeds in hetzelfde winkeltje. We vinden het een mooi symbool om onze dankbaarheid te uiten dat we in Lourdes geweest zijn maar we willen de kaars straks ook laten branden voor alle mensen die niet (meer) meekonden. We zullen die aanbrengen in een viering op zaterdagavond in ’t Sas.”
Dankjewel Jo, Micheline en Roger voor deze fijne terugblik.
(Johan Vervaeke)