Eenvoud siert de mens – Interview met Marlon Colpaert, Europees roeikampioen beloften

Eenvoud siert de mens – Interview met Marlon Colpaert, Europees roeikampioen beloften

12 januari 2022 Uit Door decaproen@hotmail.com

Het is vrijdagavond als we samenzitten voor een gezellig interview. Ik kom binnen “in medias res”, terwijl de familie nog samenzit om te eten. Het is zijn zus Luca die opendoet en meteen maak ik ook kennis met de rest van zijn familie. Rond een gezellige kop koffie vraag ik raak rond de roeisport en ook rond geloof. Ik hoor over skiff en dubbel, over roeien zonder stuurman ook. De roeisport kent voor mij na dit gesprek minder geheimen, dankzij Marlon. De eenvoud siert hem, je zou niet vermoeden dat hier een Europees kampioen roeien in de categorie lichtgewicht-dubbel 2 bij de beloften zit.

Hallo Marlon, deze namiddag moest je nog trainen en nu zit je hier. Bedankt om even tijd te maken. Kan je je kort even voorstellen?

Ik ben Marlon Colpaert, 22 jaar en ik ben op dit moment in het derde jaar bachelor van mijn studie kinesitherapie aan de universiteit van Gent. Dat wil zeggen dat ik nog 2 jaar te gaan heb. In ons gezin zijn we met 5 kinderen en ik woon nu in Oudenburg, maar ben opgegroeid in Bredene.

Je bent nu bekend als kampioen door je prestaties in de roeiboot. Wanneer is je interesse voor de roeisport begonnen?

Ik was 7 jaar toen ik meeging met mijn stiefvader Jeroen en van bij het begin was er een klik. Ik vond het een toffe sport en dat is zo gebleven. Ik maakte er mijn vrienden en samen met hen maakte ik er mooie tijden mee. Ook al was er eens een lastige training of zat het weer eens tegen, dankzij hen waren er altijd leuke momenten en kon ik volhouden. Nu is het wel anders geworden doordat ik op een hoger niveau moet trainen. Toch zie ik hen af en toe als ik in het weekend nog eens in Oostende kom trainen. In de week train ik dan in Gent. Ook daar heb ik mensen gevonden op mijn niveau, waardoor ik ook voldoende sociale ondersteuning heb.

Wat vind je zo bijzonder aan roeien?

Het is de meest complete sport die ik ken. Je moet maar eens op zo’n roeitrainer in de fitness gaan zitten en proberen hoe lang je het volhoudt. Dat zeggen mijn vrienden die de roeisport niet echt kennen. Het vraagt veel als je voluit gaat. En er is ook techniek nodig. Je kan maar echt voluit gaan als je ook kracht zet op de goede momenten en je riemen goed in het water laat komen en er weer uithaalt. Als dat goed zit, dan vlieg je als het ware vooruit. Combineer dat dan nog eens met vlak water en een aangename zon, en dat zijn voor mij topmomenten. Al heb je het weer natuurlijk niet in handen.

Jouw mede-kampioen is Tibo Vyvey. Hij roeit in Brugge. Jij in Oostende. Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen? Kwamen jullie elkaar tegen op de vaart?

Ja, dat gebeurt wel eens dat wij elkaar tegenkomen (lacht). Maar zo is het niet gegaan. Als je roeit op competitief niveau mag je deelnemen aan trials. Dat zijn individuele krachtproeven. Ik roei dan in de categorie lichtgewichten. Ook Tibo roeit in deze categorie. Er wordt dan een ranglijst gemaakt op basis van jouw prestatie in deze trials. En dan worden er door de verantwoordelijke koppels gevormd. Tibo en ik zijn er nog niet de besten, daarom konden we ook niet deelnemen aan de Olympische Spelen in Tokyo. Daar waren Tim Brys en Niels Van Zandweghe aan de bak. Zij zijn wat ouder en hebben nog iets meer kracht. Er mag in onze sport maar 1 koppel per land in 1 categorie aantreden. Maar ik zet alles op alles om de Spelen in Parijs in 2024 te halen.

Je vertelt net dat roeien een teamsport is, maar de koppels maken jullie niet zelf. Wat doen jullie dan als een team niet klikt met elkaar?

Inderdaad, het beste team wint, daarom is dat nog niet de som van de beste roeiers. Met Tibo heb ik een goede klik, maar het kan zijn dat dit ook lukt met Niels. Tim heeft de competitieve roeisport verlaten en dat maakt dat er nu 3 kandidaten zijn voor 2 plaatsen. We zullen nu moeten kijken wie het beste duo vormt in de categorie lichtgewicht dubbel twee. Dat doen we door verschillende combinaties uit te proberen. Parijs zal trouwens de laatste kans zijn om dit te doen op de Olympische Spelen.

Hoezo?

Na Parijs wordt de categorie lichtgewicht als olympische discipline afgeschaft en wordt alles in 1 categorie gegooid. Dat maakt dat sterkere en zwaarder gebouwde mensen een voordeel hebben, vooral als er meer kracht aan te pas komt, bij tegenwind en ruwer water. Als wij bijvoorbeeld met wind mee op vlak water tegen zo’n personen roeien, dan kunnen wij net mee. Zij zullen dus altijd een competitief voordeel hebben. De reden is dat er andere categorieën worden gelanceerd, meer avontuurlijk, meer interessant voor de media. Zo is er nu “coastal roeien”, waar je eerst naar de boot moet lopen die in zee ligt te wachten en dan moet je een parcours afleggen en terug op het strand lopen en de klok doen stoppen door af te duwen op een knop. Veel spectaculairder dan gewoon roeien is dat, en dus ook interessanter om in beeld te brengen. Het is een evolutie die je in vele sporten ziet.

Kan je iets zeggen over de ondersteuning die je krijgt?

Ik heb veel te danken aan mijn stiefvader Jeroen, dankzij hem leerde ik de roeisport kennen, maar hij is ook nu nog mijn coach. Er is natuurlijk ook de ondersteuning die we krijgen aan de universiteit en door team Belgium, maar de band met mijn stiefvader is speciaal. Hij is ook kinesitherapeut en kan mij helpen als mijn spieren massage nodig hebben en heeft alle nodige inzicht om mij te begeleiden.

Onze lezers van het parochieblad Kerk en leven zijn zeker ook geïnteresseerd om iets te horen over je geloof. Ik merk dat de laatste jaren topsporters minder geremd zijn om hun geloof op de televisie te tonen.

Ik ben geen kerkganger maar ik heb wel het geloof meegekregen in mijn opvoeding. Ik denk daar wel aan. Goed weer is bijvoorbeeld belangrijk in mijn sport. En soms is het weer niet zo goed. Dat is een moment waarop je beseft dat je niet alles in handen hebt in het leven. Ook verloor ik onlangs mijn vader en soms praat ik met hem, vind ik het belangrijk dat hij aanwezig blijft in mijn leven. Dat is niet in kerkelijke zin, maar toch heeft dat te maken met geloof voor mij.

Heb je herinneringen aan de kerk die je kan delen ?

Ik ben een oud-leerling van de VBS Duinen en ik herinner mij heel goed dat wij vaak in de kerk kwamen om liedjes te zingen en ook de voorbereidingen van mijn communie. Ik zie nog de priester van toen voor mij, al weet ik zijn naam niet meer. We kwamen regelmatig in de kerk en zongen dan bijvoorbeeld ter gelegenheid van Sinterklaas. Dat zijn mooie herinneringen voor mij.

Wat brengt de toekomst voor jou?

Mijn studie Kinesitherapie zorgt er voor dat ik ook na de sport aan de slag kan blijven. Dat is trouwens best zwaar om topsport met een universitaire studie te combineren. Tot nu toe is dat aardig gelukt. De focus is nu alles op alles te zetten om erbij te zijn in Parijs. Het zou fantastisch zijn om er bij te zijn, wetend dat dit de enige olympische kans is die ik in mijn categorie nog krijg. Al zijn er natuurlijk nog Europese en wereldkampioenschappen om hoge ogen te gooien. Daar wordt mijn categorie niet afgeschaft.

Marlon, we wensen jou veel succes in je droom en hopen met jou dat je de Spelen in Parijs kan halen!  (Nikolaas Vanneste)

Marlon Colpaert (c) Nikolaas Vanneste