Stille nacht, heilige nacht

Stille nacht, heilige nacht

7 januari 2019 Uit Door decaproen@hotmail.com

De weken vóór Kerstmis is voor de meeste kerkkoren een drukke periode. De partituur van eerder aangeleerde kerstliederen wordt weer opnieuw overlopen en de tekst en muziek van nieuwe liederen worden ingestudeerd. Dat is bij het Sint-Antoniuskoor op de Vuurtorenwijk niet anders. Maar voor dit koor is de kersttijd voor nog een andere reden uitzonderlijk. Precies dan immers krijgen de koorleden versterking van twee enthousiaste “gastvedetten”, Marleen en Katrien, die bovendien de gemiddelde leeftijd van het koor flink naar beneden halen. Wij zochten hen op om daar het fijne van te vernemen.

Marleen en Katrien Ollieuz groeiden op in de Vuurtorenwijk. Zij zijn de dochters van Daniel Ollieuz en Christine Haelewyck, die ook nog een zoon Pedro hebben. Mama Christine zingt trouwens al jaren als sopraan in het koor. Marleen is 35 jaar en woont met haar man Chris in de Zeesterlaan in Bredene. Zij is de trotse mama van Iben (11 jaar) en Ilke (8 jaar). Zij werkt al 10 jaar als dienstenchequeconsulente bij Dienstenbedrijf BOD. Haar jongere zus Katrien is kleuterleidster in het Sint-Andreasinstituut te Oostende. Met haar man en twee schatten van dochters woont zij in Oostende.

Waarom komen zij met het Sint-Antoniuskoor meezingen in de kerstperiode? 
Katrien vult aan: “Wij zingen allebei enorm graag. Bovendien vinden we het leuk om dingen samen te doen en zeker met onze ‘Moetie’ erbij. Drie jaar geleden kwam ik samen met mijn zus naar het koor luisteren en begonnen we zowaar spontaan mee te zingen. En meteen dachten we allebei: “Volgend jaar zingen we mee!” Onze mama deed dan navraag of het koor daarmee instemde en of koorleider Dirk dat zag zitten. Dat bleek helemaal geen probleem. Dus kwamen wij naar de repetitie en door het warm onthaal voelden we ons direct thuis!”

Marleen: “Als kind zong ik al in het kinderkoor en deze kriebel is precies goed blijven plakken. Ondertussen zingen we nu al twee jaar met het koor mee. Ik heb mij dit nieuwe experiment dan ook nog geen moment beklaagd, integendeel. Dat is niet alleen telkens een gelukzalig ‘moeder-dochtersmoment’, de koorleden en Dirk geven ons altiijd het gevoel dat we er echt bij horen. Het koor bestaat uit allemaal schitterende mensen, het is puur geluk voor ons om samen met hen te mogen zingen.”

Waarom dan niet meteen het hele jaar meezingen met het koor? 
Katrien: “Dat zou ik wel willen, zingen in het koor is echt gezellig en ontspannend! Maar de andere periodes in het jaar is het voor mij moeilijk om te komen repeteren. Ik ben immers lid van toneelvereniging De Coulisse, waarmee we elk jaar twee stukken opvoeren. Als ik een rol speel heb ik twee repetities per week. Voeg daarbij de huishoudelijke taken in een gezin met twee kindjes en het voorbereidend werk voor school… neen, met het koor erbij zou het te druk zijn.”

Marleen knikt instemmend: “Ik zou heel graag elke week komen meezingen met het koor, maar door alle drukte tijdens het jaar lukt dit helaas niet.” Maar blijkbaar heeft ze toch een sprankel hoop: “Vaker naar de repetities komen tijdens het jaar staat als eerste werkpunt genoteerd op mijn lijstje met goede voornemens voor het nieuwe jaar.”

Wat is er zo speciaal aan de kerstperiode dat zij net dan komen meezingen, wilden wij nog horen?
Katrien: “De kerstperiode is vooral een heel gezellige sfeervolle periode, met een hele rist traditionele liedjes die alom bekend zijn. Deze liedjes brengen een soort kracht met zich mee, vooral als iedereen uit volle borst meezingt.”

Marleen: “De typische kerstliedjes zijn inderdaad heel mooi, en koorleider Dirk slaagt er telkens opnieuw in om allen fascinerend mooi te laten samen zingen. Tijdens het zingen krijg ik zo vaak het gevoel dat ik kan vliegen. Zalig! Na elke repetitie fiets ik dan ook zingend naar huis.”

Daarmee bent u gewaarschuwd. Als u voortaan in de advent iets na tien uur ’s avonds op straat hoort zingen van “Stille nacht, heilige nacht”, bel dan de politie niet op. Wat u hoort is geen marginaal die nachtlawaai veroorzaakt maar wellicht een gelukkige die na de koorrepetitie naar huis fietst. 
(Leo Coulier)