Gedragen op weg naar pastorale eenheid

Gedragen op weg naar pastorale eenheid

15 oktober 2019 Uit Door decaproen@hotmail.com

Elk team op weg naar pastorale eenheid wordt in ons bisdom bijgestaan door een begeleider van CCV, partner in christelijk vormingswerk. Voor ons decanaat is dit Kristien Verschueren. Het CCV ondersteunt mensen bij hun concreet engagement in kerk en samenleving en bij hun persoonlijke geloofsweg, dit door vorming en begeleiding. We stellen haar graag even aan jullie voor:

Hallo Kristien, voor ons in het federaal team ben je ondertussen een vertrouwd gezicht. Kan je je even voorstellen, want vele mensen kennen jou nog niet.

Ik ben Kristien Verschueren, afkomstig uit Kontich, een gemeente tussen Antwerpen en Mechelen. Samen met mijn man Kris en drie kinderen verhuisde ik zo’n twintig jaar geleden naar Lissewege omdat één van de kinderen nood had aan zeelucht. Mijn man Kris is leerkracht godsdienstleer en Nederlands en werd in 2012 in Lissewege tot diaken gewijd. De opleiding van Kris tot diaken, die ik mee volgde, betekende ook voor mij een serieuze stap in mijn geloofsontwikkeling. Ik kwam uit een zeer geëngageerd kerkelijk milieu thuis en werkte in mijn thuisparochie mee aan de pluswerking. Als informaticus werkte ik ruim 22 jaar in de privésector. In Lissewege ben ik reeds jaren vormselcatechist en ben ik ook betrokken bij de opvang van migranten in Zeebrugge.

Heb je een goede vakantie gehad ? Wat was je tofste vakantie-ervaring tot nu toe ?

Jazeker, in augustus was ik er een paar weken tussenuit. Mijn tofste ervaring heeft te maken met een kaart van Europa in mijn bureel. Daarop staan de bedevaartswegen naar Compostella. Samen met mijn man Kris wandelde ik reeds vanuit Lissewege tot aan de Spaanse grens. Deel twee, de tocht door Spanje, wacht ons nog. We hebben dus nog iets om naar uit te kijken.

Het nieuwe pastoraal accent voor het volgend jaar is het motto: “Blij dat Jij er bent!” Hoe beleef jij vooral vreugde aan je gelovig zijn ? Komt het ook in je werk naar voor ?

De grondtoon blijft ‘Vreugdevol Gestemd’ waarbij we dit jaar het accent willen leggen op ‘Blij dat JIJ er bent!’. Jij met zowel een hoofdletter- Jij, God – als met een kleine letter. De vreugde is een deel van het authentiek christen zijn. Het is voor mij de grote opdracht van de Kerk om wegen te vinden om het geloof op authentieke wijze te beleven en met en vanuit dat geloof mensen zo nabij te zijn dat men het geloof als een levensoptie kan doorgeven. Voor mij is het fundament daarbij het bewustzijn van Gods onvoorwaardelijke liefde. Dit geeft een houvast, een innerlijke rust en vrede. Uiteraard hoort daarbij het regelmatig tijd maken voor stilte en gebed.

In mijn werk mag ik veel mensen ontmoeten. Volgend werkjaar probeer ik dan ook (extra) aandacht te geven aan iedereen waarmee ik mag samenwerken. Dit wordt een hele uitdaging want het is niet altijd evident, maar wel boeiend.

Als begeleidster kom je op vele plaatsen, je gaat mee, maar je hoort niet echt tot het dagelijkse parochiale leven. Hoe beleef je jouw rol hierin ? Wanneer voel je tevredenheid in je begeleidingswerk ?

Als CCV-er mag ik de teams en stuurgroepen in het decanaat Oostende-Blankenberge en het decanaat Brugge begeleiden – helpen zoeken – naar een hechtere samenwerking, naar Pastorale Eenheden. Samen met mensen op weg gaan, rekening houdend met wat haalbaar is, vind ik zeer boeiend. Geen enkele plek is hetzelfde. Overal zijn er andere mogelijkheden en kansen. Deze samen mogen ontdekken en soms een duwtje in de goede richting geven, geven mij voldoening. Als ik zie hoeveel mensen professioneel en vrijwillig zich inzetten om plaatselijk de pastoraal uit te bouwen, dan ben ik blij dat ik mijn steentje mag bijdragen.

We zijn op weg naar een nieuwe pastorale eenheid, een nieuwe parochie. Veranderingen begeleiden is niet altijd gemakkelijk, wat zijn volgens jou de grote hinderpalen die een nieuwe visie tegenhouden ? Is daar iets aan te doen ?

Het moeilijke is vooral het ‘oude’, het vertrouwde los te laten terwijl het ‘nieuwe’ nog niet duidelijk of zichtbaar is. Christen-zijn is een bewuste keuze geworden waardoor we met minder zijn. Maar het biedt ook heel zeker kansen. Vaak denk ik aan een stukje uit Jesaja 43, vers 19: ‘Zie, iets nieuws ga Ik maken, het is al aan het kiemen, weet gij dat niet?’ Dit geeft mij hoop en vertrouwen.

Heb je nog iets wat je wil meegeven aan onze medewerkers en mede-gelovigen op de parochie ?

De woordjes hoop, vertrouwen en verbondenheid zijn belangrijk voor mij. Vooreerst omdat deze tijd ons kansen biedt het geloof opnieuw authentiek te verwoorden en te beleven en ook omdat het nu in alle vrijheid aangeboden kan worden aan mensen, waardoor ze geraakt kunnen worden (= genade) en die het in alle vrijheid kunnen aannemen. Daarbij is mensen nabij zijn, heel belangrijk. Ik wens dat iedereen dit ook mag ervaren.

Kristien, bedankt voor je tijd en wat je doet voor onze federaties en parochiegemeenschappen.