Ziekenhuispastor zijn in corona-tijd

Ziekenhuispastor zijn in corona-tijd

4 mei 2020 Uit Door decaproen@hotmail.com

Priester Charles Lommens en Rita Kinet, teamlid van de PE, zijn ziekenhuispastores in het AZ Damiaan. We vroegen hen wat impressies en een getuigenis over hun werk in deze corona-tijd.

Zoeken en doen wat kan
Mogen blijven werken – zoeken en doen wat kan. Er zijn: beschikbaar, luisterend, kijkend, helpen waar het kan. Een wit uniform dragen en een masker, alerter zijn voor hand- en hoesthygiëne en zoveel andere richtlijnen. Aan tafel ’s middags een stoel afstand houden van de anderen.

Ondersteuning
Patiënten ondersteunen ook al mogen we niet op de Covid-afdelingen komen, en weten we ook niet wie daar ligt. Van veraf biddend meeleven met de patiënten op de Covid-afdelingen en hun families, hartzeer om wie er sterft, opluchting en dankbaarheid wanneer ik in het dagelijks overzicht zie dat er mensen beter werden en het ziekenhuis mochten verlaten.
De dagen duren lang als je veel alleen op je kamer moet blijven. Dus waar mogelijk zoeken we naar en doen we mee aan mogelijkheden om het contact tussen patiënt en familie te helpen onderhouden. Want niet iedereen kan zelf weg met de moderne media. Wat als je veel vergeet, als je niet zelf de telefoon kan bedienen, als je niet kan werken met de tablet die je familie bezorgde (ook al hadden de kleinkinderen er een handleiding bij gemaakt). Dus begeleiden we ook videogesprekken, geven we tips, rijden we mensen met de rolwagen dichter bij de uitgang van de afdeling, of bij het raam, zodat ze kunnen wuiven of van ver iets kunnen zeggen aan familie die de was komt afgeven/ophalen.

Bidden en luisteren
Een kaart met foto van palmtakje, duiding en gebed bezorgen aan patiënten die we mogen bezoeken; een bemoedigend paaskaartje meegeven met de ontbijtplateau; hier en daar met iemand bidden. Luisteren naar zorgverleners en andere medewerkers voor wie hun gewone manier van werken verstoord is: ze moeten andere dingen doen, afdelingen zijn door elkaar gehaald, ze moeten soms thuisblijven en de werkplanningen zijn door elkaar gehaald. Er is ook de schrik om iets fout te doen waardoor je besmet zou geraken of anderen zou besmetten. Maar ze doen verder, we moeten erdoor…

Machteloos en toch tevreden
Botsen op de machteloosheid van niet te kunnen doen wat ik zou willen doen, bezorgd zijn om wie ik nu niet kan ontmoeten en ondersteunen, en beseffen dat dit de beleving is van zovelen. Tevreden zijn dat ik mag blijven werken, dat ik iets kan betekenen. Het brengt regelmaat in  leven en ik besef dat mensen die thuis moeten blijven ook financieel nadeel ondervinden. Anderzijds soms anderen benijden die veel buiten komen en tijd hebben om dingen te doen die anders bleven liggen (wat voor mij nu niet goed lukt). Stil worden en mediteren om innerlijk wat tot rust te komen midden die corona-storm.

Verwonderd en dankbaar
Verwonderd zijn om de veerkracht van mensen, dankbaar om de solidariteit – die witte lakens en klokken zijn ook een beetje voor ons. Eens lachen om de filmpjes en mopjes die in de whatsapp groep van mijn vroegere klasgenoten circuleren. Ook humor werkt… Uitzien naar wanneer de maatregelen zullen versoepelen, en we weer dichter bij mensen mogen komen. Dat zal een droom zijn…
(Rita Kinet)

Charles Lommens en Rita Kinet, ziekenhuispastores (c) AZ Damiaan