Auteur: caproen@scarlet.be

Zaterdag 12 januari kwamen zo’n 100 mensen samen in zaal Vuurtoren voor een ontmoetingsavond van de oud-Chiroleiding van de Vuurtorenwijk. De jongenschiro is ooit ontstaan in december 1946, de meisjeschiro in april 1949. Beiden heetten toen nog Chiro St.-Antonius. Zovele jaren later was er weer een ploeg (leidsters van Chiro Noorderwind van de periode 2008 – 2017 – zie foto 1) die bereid waren een avond te organiseren voor de vele oudleidingsmensen. Het werd een erg gezellige en geslaagde avond, waar velen elkaar eens terug zagen en verhalen van toen boven kwamen. Dankjewel aan de organisatoren en aan iedereen die eens langs kwam. Er was ook een leuke prijskamp (via een gekend Chirospel) en de winnaar kreeg 1 meter bier mee naar huis: Tristan Baeyens was de gelukkige, maar hij was op het late uur al naar zijn bedje, zodat zijn papa Michael de prijs mocht in ontvangst nemen (zie foto 2).

Dag Linda, hoelang doe je dit al?
Reeds 20 jaar voor wat betreft de kerk, maar ik startte voordien bij de vormselcatechese. Voor mij was het zuster Damiana, die de bloemen plaatste.

Wat is typisch voor je kerkcomposities?
De symboliek van bloemen en kleuren, de beeldkracht en de opgeroepen emotie. Men noemt dit “liturgisch bloemschikken”. De bijbel en bezinningsteksten vormen mijn inspiratiebron. Om de boodschap goed over te brengen, is een visuele omkadering nodig. De gelovige wordt zo uitgenodigd tot stilte… De versiering is dus slechts een deel van een ruimer liturgisch geheel.

Hoe ga je te werk?
Op basis van mijn fotografisch geheugen rijpt er langzaam een idee. Ik bepaal de basisvorm en bestel dan de bloemen. Ik verzamel groen, takken en een vaas uit onze zoldervoorraad. Soms is er tijdsdruk en moet ik ‘just in time’ zaken aanpassen bv. als een bloem niet te verkrijgen is. Maar dit scherpt juist de creativiteit aan!

Speelt het budget een rol?
Jazeker, het is eerder beperkt, maar recuperatiemateriaal en tuingroen kunnen me echt uitdagen om iets moois te creëren.

Heb je een typisch uitgangspunt?
Ik werk graag thematisch en mijn inspiratie voor een mooie compositie komt vaak ‘s nachts. Decoreren zit in mij en ik ontspan dan helemaal! Niets leuker dan het uitgroeien tot iets prachtigs te mogen meemaken.

Ben je gebonden aan de periodes doorheen het kerkelijk jaar?
Ja, dit is het kader. Elke periode heeft zijn kleur. Groen is neutraal, paars voor de advent, de vasten en op een begrafenis. Wit bij een doopsel, huwelijk, verrijzenis en rood bij Kerstmis, Pinksteren, en het vormsel. Geel met Pasen en een blauwe kleur gebruik ik bij Maria-Lichtmis.

Heb je hulp van anderen?
Ja hoor. Patricia Vertriest, Martine Vanhyfte en Micheline Cordier zijn steeds beschikbaar. Ook onze koster Rob Geryl staat paraat om de zware stukken van de zolder te halen.

Ben je verder nog actief op de parochie?
Ik was jarenlang lector, catechist, lid van de kerkraad. Nu ben ik nog lector en lid van de liturgische werkgroep.

Dank u, Linda, voor dit boeiende gesprek en laat ons verder genieten van jouw ingetogen en sfeervolle creaties! 
(Therese Vanneste)

Zondag 6 januari vond voor de tweede maal een gezamenlijke dankviering voor de hele federatie plaats. Na de Sint-Antoniuskerk vorig jaar, was nu de Sint-Rikierskerk aan de beurt. Dat bood de aanwezigen meteen de gelegenheid het opgefriste kerkinterieur te bewonderen. De kerkfabriek en het gemeentebestuur mogen trots zijn met het resultaat, de kerk blinkt immers als nooit tevoren. De mis werd voorgegaan door pastoor Nikolaas, bijgestaan door pastoor Dirk en diaken Rudy. Het Sint-Rikierskoor onder leiding van dirigent Marc Celis stond in voor de muzikale omkadering. Dit koor zong niet alleen enkele traditionele Vlaamse kerstliederen, het zocht ook over de grenzen inspiratie. Voor het evangelie voerden de 28 koorleden ‘Ige Herouvimy’ uit, een engelenlied geschreven voor de Russisch-orthodoxe liturgie, en op het einde van de mis ‘Die Ehre Gottes aus der Natur’ van Ludwig van Beethoven. Verder stond er ook hedendaags werk op het programma: het ‘Kyrie’ en het ‘Sanctus’ van… Marc Celis, die niet alleen dirigent is maar ook componist. Beide werkjes werden tijdens de dankviering trouwens voor het eerst uitgevoerd.

Pastoor Dirk, die coördinator is van de federatie, herinnerde er in zijn homilie aan dat de vier parochies van de federatie in de toekomst steeds nauwer gaan samenwerken. Meteen kondigde hij ook aan dat aan het bisdom voorgesteld wordt de nieuwe pastorale eenheid de benaming ‘Galilea’ te geven. Het meer van Galilea, met de plaatsen Tiberias en Kafarnaüm aan zijn oever, speelt een belangrijke rol in de evangeliën: na de wonderbare visvangst roept Jezus er zijn volgelingen op vissers van mensen te worden, hij bedaart er de storm… Galilea zou alleszins een toepasselijke naam zijn voor de pastorale eenheid rond de Spuikom waar tal van bewoners een band hebben met de visserij.

Na de kerkdienst trokken de aanwezigen naar zaal Cappelrie voor de federale nieuwjaarsreceptie. Bij een drankje en een hapje was daar volop gelegenheid nieuwjaarswensen uit te wisselen en bij te praten. En er moest zeker niemand met honger naar huis gaan, want onder andere de dames van de KVLV hadden gezorgd voor een overvloed aan lekkers. Geen vijf broden en twee vissen, zoals indertijd aan het meer van Galilea, maar een stroom van koude en warme toastjes, en belegde broodjes als toetje.  Dankjewel aan alle mensen die een handje hielpen bij het welslagen van de receptie.
(Leo Coulier)

Op zaterdag 22 december kwamen de eerste communicanten van St.-Theresia, samen met hun ouders, naar de kerk voor de eerste instapviering. Aan het begin van de viering brachten de kinderen een theelichtje naar voor dat keurig vooraan geplaatst werd in een V-vorm. De V van vrede, vriendschap en vreugde, zo benoemden de kinderen zelf hun werkstuk. Daarna werden ze apart genomen in de winterkapel om te luisteren naar het verhaal van de boodschap met aansluitend het geboorteverhaal, gebracht door Aurélie. Terug in de kerk gekomen, namen ze weer plaats bij de ouders en mochten ook nog eens vooraan komen om het Onzevader te bidden. Daarna werden ze door de priester uitgezonden in de kerk om de vredesboodschap aan hun familie door te geven. Het was een stemmige viering en een eerste kennismaking met het gebeuren in de kerk voor onze kinderen.

Deze titel dateert nog van edities uit een ver verleden toen er nog op oudejaarsdag gewandeld werd. Nu kunnen we beter spreken van 2^e Kerstdagwandeling of moeten we ook al zeggen winterwandeling of sneukeltocht? Hoe je het noemt speelt geen rol maar we kunnen in elk geval vermelden dat het om een heel geslaagd initiatief ging van de jong KWB-ers.

Meer dan 90 sportieve en nieuwsgierige stappers (waaronder een 6 tal kinderen) verzamelden vanaf 14 u. in zaal Vuurtoren, waar na controle van de inschrijving het parcours overhandigd werd. Het was niet moeilijk te volgen want in processie ging het richting Oosteroever. Bij deze eerste stop werden lekkere pannenkoeken, een tas geurende koffie en een jenever of advocaatje geserveerd; een kwestie van wat op te warmen. Na deze nieuwe site (Oosteroever), die stilletjes aan tot zijn recht komt, verkend te hebben liepen we langs de dijk tot aan Duin en Zee, bij velen beter gekend als de vakantieschool. Het was zalig genieten van het zèètje; want uitzonderlijk was er geen wind. We dwarsten de Koninklijk baan om in de villawijk van de Opex te komen. Dennis en Gino trakteerden ons met kippenboutjes en witte wijn: heerlijk. Daarna ging het richting Vicogne waar we op het Ter Ceure plein verwelkomd werden, in een gezellige sfeer, met porto en een toost met winterpaté en uienconfituur. Het parcours leidde ons verder naar de camping Thalassa in de Duinenstraat in Bredene. De visbakkers stonden ons op te wachten met verse vis, die we lieten zwemmen in Leffe of witte wijn. Ondertussen was het donker en bij de terugweg konden we genieten van de sfeervolle eindejaar verlichting. Terug in de zaal werden we bediend, door Chiromeisjes die ons lekkere erwtensoep met spek voorschotelden. Onze Henri had ook een tombola voorzien. Hij grabbelde de winnende lotjes uit een lege soepterrine en deelde leuke knuffels (pluchen beestjes wel te verstaan) en lekkere biertjes uit. We konden nog wat napraten met een Kerstbiertje en kaasblokjes en spraken af dat we volgend jaar terug van de partij zouden zijn.

DIKKE proficiat aan de inrichters en dank zij het mooie winterweer, de vele hapjes en opwarmertjes hebben we echt genoten van deze oud naar nieuw wandeling.  (Tuur en Noëlla)

De weken vóór Kerstmis is voor de meeste kerkkoren een drukke periode. De partituur van eerder aangeleerde kerstliederen wordt weer opnieuw overlopen en de tekst en muziek van nieuwe liederen worden ingestudeerd. Dat is bij het Sint-Antoniuskoor op de Vuurtorenwijk niet anders. Maar voor dit koor is de kersttijd voor nog een andere reden uitzonderlijk. Precies dan immers krijgen de koorleden versterking van twee enthousiaste “gastvedetten”, Marleen en Katrien, die bovendien de gemiddelde leeftijd van het koor flink naar beneden halen. Wij zochten hen op om daar het fijne van te vernemen.

Marleen en Katrien Ollieuz groeiden op in de Vuurtorenwijk. Zij zijn de dochters van Daniel Ollieuz en Christine Haelewyck, die ook nog een zoon Pedro hebben. Mama Christine zingt trouwens al jaren als sopraan in het koor. Marleen is 35 jaar en woont met haar man Chris in de Zeesterlaan in Bredene. Zij is de trotse mama van Iben (11 jaar) en Ilke (8 jaar). Zij werkt al 10 jaar als dienstenchequeconsulente bij Dienstenbedrijf BOD. Haar jongere zus Katrien is kleuterleidster in het Sint-Andreasinstituut te Oostende. Met haar man en twee schatten van dochters woont zij in Oostende.

Waarom komen zij met het Sint-Antoniuskoor meezingen in de kerstperiode? 
Katrien vult aan: “Wij zingen allebei enorm graag. Bovendien vinden we het leuk om dingen samen te doen en zeker met onze ‘Moetie’ erbij. Drie jaar geleden kwam ik samen met mijn zus naar het koor luisteren en begonnen we zowaar spontaan mee te zingen. En meteen dachten we allebei: “Volgend jaar zingen we mee!” Onze mama deed dan navraag of het koor daarmee instemde en of koorleider Dirk dat zag zitten. Dat bleek helemaal geen probleem. Dus kwamen wij naar de repetitie en door het warm onthaal voelden we ons direct thuis!”

Marleen: “Als kind zong ik al in het kinderkoor en deze kriebel is precies goed blijven plakken. Ondertussen zingen we nu al twee jaar met het koor mee. Ik heb mij dit nieuwe experiment dan ook nog geen moment beklaagd, integendeel. Dat is niet alleen telkens een gelukzalig ‘moeder-dochtersmoment’, de koorleden en Dirk geven ons altiijd het gevoel dat we er echt bij horen. Het koor bestaat uit allemaal schitterende mensen, het is puur geluk voor ons om samen met hen te mogen zingen.”

Waarom dan niet meteen het hele jaar meezingen met het koor? 
Katrien: “Dat zou ik wel willen, zingen in het koor is echt gezellig en ontspannend! Maar de andere periodes in het jaar is het voor mij moeilijk om te komen repeteren. Ik ben immers lid van toneelvereniging De Coulisse, waarmee we elk jaar twee stukken opvoeren. Als ik een rol speel heb ik twee repetities per week. Voeg daarbij de huishoudelijke taken in een gezin met twee kindjes en het voorbereidend werk voor school… neen, met het koor erbij zou het te druk zijn.”

Marleen knikt instemmend: “Ik zou heel graag elke week komen meezingen met het koor, maar door alle drukte tijdens het jaar lukt dit helaas niet.” Maar blijkbaar heeft ze toch een sprankel hoop: “Vaker naar de repetities komen tijdens het jaar staat als eerste werkpunt genoteerd op mijn lijstje met goede voornemens voor het nieuwe jaar.”

Wat is er zo speciaal aan de kerstperiode dat zij net dan komen meezingen, wilden wij nog horen?
Katrien: “De kerstperiode is vooral een heel gezellige sfeervolle periode, met een hele rist traditionele liedjes die alom bekend zijn. Deze liedjes brengen een soort kracht met zich mee, vooral als iedereen uit volle borst meezingt.”

Marleen: “De typische kerstliedjes zijn inderdaad heel mooi, en koorleider Dirk slaagt er telkens opnieuw in om allen fascinerend mooi te laten samen zingen. Tijdens het zingen krijg ik zo vaak het gevoel dat ik kan vliegen. Zalig! Na elke repetitie fiets ik dan ook zingend naar huis.”

Daarmee bent u gewaarschuwd. Als u voortaan in de advent iets na tien uur ’s avonds op straat hoort zingen van “Stille nacht, heilige nacht”, bel dan de politie niet op. Wat u hoort is geen marginaal die nachtlawaai veroorzaakt maar wellicht een gelukkige die na de koorrepetitie naar huis fietst. 
(Leo Coulier)

Op tweede kerst verzamelden om 16 u. heel wat gegadigden rond de visserskapel in Bredene. De kapel is in deze kersttijd met licht versierd en een kerststal maakt iedereen duidelijk dat de christelijke gemeenschap iets belangrijks te vieren heeft. In deze sfeervolle setting organiseerden het Davidsfonds, de Confrérie van ’t Vynckx- en Woutermansambacht en het Jeugdmuziekensemble Ocarina de jaarlijkse zangstonde met kerstliederen. Een gelegenheidsorkest van blokfluiten, gitaren, trompet en mandolines luisterde de gebeurtenis feestelijk op. Dit alles onder de kundige leiding van Germain die ook het volk aanporde om zo veel mogelijk mee te zingen. Een geheel van bindteksten die zinvol linkten met het kerstgebeuren werd tussenin voorgelezen. Een gezellig samenzijn met een glaasje warme wijn en een “lukke” gaven gelegenheid tot ontmoeting, en stilaan viel de donkerte in. Tijd om weer naar huis te gaan en af te spreken volgend jaar terug te komen. Op 1 mei zingen we, als start van de Mariamaand, Marialiederen aan de Visserskapel. Allen van harte welkom.

Maandagavond 24 december vierden wij Kerstmis in een overvolle kerk. Heel wat kinderen en hun ouders hielden eraan om samen Kerst te vieren. De kerk was volledig verduisterd maar iedereen bracht een lichtpotje aan naar de letters die midden in de kerk geplakt waren en die het woord VREDE brachten. Heel de viering stond in dit thema en iedereen was na de viering te-vrede-n… een zalig kerstgevoel trof ons allemaal… De kinderen hadden midden de viering ook een kleine nevendienst en knutselden wat en achteraf was er een standje van onze wereldwinkel met wijn of fruitsap. Hartelijk dank aan de liturgische werkgroep, onze misdienaars en onze 2 koren voor de medewerking!

Zoals elk jaar doet de afdeling St.-Vincentius Dorp – Duinen een inspanning om de mensen die het minder hebben een mooi kerstpakket te bezorgen. Dit jaar konden we opnieuw rekenen op de gulle medewerking van Jaan en Gwen, twee jonge mensen die het hart op de juiste plaats hebben. In volle Warmste Week toonden zij eveneens hun warm hart voor de minderbedeelden van bij ons. De volwassenen mochten op 22 december in de voormiddag naar de kerk komen om hun kerstpakket op te halen dat volledig door het koppel werd geschonken. Niet alleen voor de volwassenen hadden ze iets in petto maar ook de kinderen konden hun kerstgeschenk komen ophalen dat ze nota bene vooraf zelf konden kiezen. Gelukkig dat er nog zulke sociale mensen bestaan voor wie het belangrijk is dat ook eenzame mensen en andersvaliden of mensen die het moeilijk hebben kunnen genieten van de kerstdagen. Je kan je de gelukkige gezichten inbeelden van de mensen die met een volgeladen tas terug naar huis gingen. Om dan nog niets te zeggen over de glunderende gezichtjes van de kindjes.

Net voor Kerstmis zongen de leerlingen van het 4^e leerjaar zich opnieuw de longen uit het lijf bij de uitvoering van hun kerstmusical. ’s Morgens kregen de leerlingen van de school het toneel te zien. ’s Avonds was het de beurt aan de ouders, familie en mensen van de parochie. De os en de ezel wisten niet wat hen overkwam toen ze plots in de stal bezoek kregen van een man en zijn hoogzwangere vrouw omdat er geen plaats meer was in de herberg. De herders en hun schaapjes kwamen op bezoek. De drie wijzen verschenen ten tonele en ook de familie van Myriam volgde de ster naar de stal. Stukjes tekst werden afgewisseld met mooie liedjes allemaal live gebracht door de kinderen. Proficiat aan de leerlingen en juf Iris en Véronique voor dit ontroerende schouwspel.